Wat een wonderlijk woord: weelde. Het is zo vol. Zo rijk. Maar toch zo anders dan ‘rijkelijk’.

Zou het in het dorp Weelde ook weelderig zijn om te wonen? Ik denk het. De weelde van vlakbij de Nederlandse grens te wonen, met de weelde van twee landen ter beschikking. De weelde van ver weg van autostrades en steden te wonen. En niet te vergeten: de weelde van een Noorderkempens dialect. Het kan niet op.

Maar ik kwam dus op het woord weelde omdat ik sinds kort de cinema heb herontdekt. Ja. Her-ontdekt. Ik was natuurlijk niet werkelijk vergeten hoe heerlijk het is om je te laten overspoelen door een film, maar ik kwam er niet meer toe. En ik was wél vergeten hoe weelderig het is om daar te zitten. Die beelden. Die muziek. Met zoveel zorg gemaakt. Dat geluid. Dat acteerwerk. Al die mensen die er met zoveel mooie aandacht zó lang aan hebben gewerkt. Waauw. Die comfortabele zetel. Die afgesloten cocon van een cinemazaal. En even helemaal verdwijnen in een verhaal. Wat. Een. Weelde.

En met die vernieuwde aandacht voor dat woord, voelde ik heel precies wat de weelde is in mijn werk:

💗 Mogen doen waar ik blij van word: woorden verbeelden en tot leven wekken met mijn stem.
💗 Samen met een weelderige bende aan een heel persoonlijke en heel Kempense podcast werken. Dankuwel Greet Verhaert, Annelies Van Hullebusch, Sigert De Jean en Lukas De Man.
💗 De zachte én krachtige ondersteuning van Charlotte De Mey in het aftekenen en naar buiten brengen van mijn merk.
💗 De weelderige momentjes van wisselwerking met collega Ann Grutman.
💗 Een blij weerzien en heerlijke fotosessie met vroegere klasgenoot Nina Sondagh op een plek die me heel dierbaar is. Met een weelde aan portretfoto’s tot gevolg.

“Wat een weelde!” Dat schreef ooit een bijzondere vrouw (je weet wie je bent, Marianne 😉) toen ik pas bevallen was van mijn dochter. En dat is zo juist verwoord. Wat een weelde om moeder te mogen zijn van zo’n prachtige dochter. Ze wordt vier jaar deze week, mijn weelderige meid. En geen enkel cadeau kan op tegen wat zij schenkt: weelde, weelde en nog eens weelde. En ze is nog grappig ook. Eeuwigdurende slow motion high five aan mijn geweldige man: wat hebben wij dat goed gemaakt! Ik verwonder en verwonder en verwonder me daar al vier jaar lang over.

Dit is mijn ode aan de weelde. Welke weelde heb jij te vieren?